ആർദ്ദ്രമാംകൗമാരമന്റെസ്വപ്നങ്ങളിൽ
പ്രണയത്തിൻ വർണ്ണം വിതച്ച കാലം
തങ്കനൂലിഴകളാൽനിൻ രൂപമെപ്പൊഴോ
ഹൃദയത്തിൽതുന്നിപ്പിടിപ്പിച്ചു ഞാൻ
കുഞ്ഞുമോഹങ്ങളാലരുമയായ്പണിതീർട്ത്ത
സങ്കൽപവനിയിലിരുന്നേകയായ്
നാമൊന്നുചേരുന്നനാളെത്തൺചിത്രങ്ങ
ളാശയോടേറെവരച്ചുതീർട്ത്തു
പറയാതെയറിയുമെന്നാശിഛുപോയ്
വൃഥാ മൗനങ്ങൾമൊഴികളായ്മാറുമെന്ന്
സത്യവുംസ്വപ്നവും വേർപിരിഞ്ഞപ്പൊഴോ
നീയെന്നകനവും മറഞ്ഞുപോയി
മൂകമാപ്രണയസ്സരണികളോ
കണ്ണുനീപ്പുഴകളായ് മാറിയന്ന്
പാഴാംകിനവുകൾതന്മരുഭൂമിയിൽ
ഞാനലഞ്ഞാശ്വാസതീരത്തിനായ്
**************
ആരേയുംകാത്തുനിന്നീടാതെപായുന്ന
കാലപ്രവാഹം കടന്നുപോയി
വിഷാദക്കരിംബടം പുതഛുമയങ്ങിയെൻ
മനസ്സിന്റെവാതിൽ തുറന്നുമെല്ലെ
നിനയാതെപടികടന്നെത്തിനീയന്നെന്റെ
സിന്ദൂരരേഖതൻ പുണ്യമായി....
അകിലായിപ്പുകയുന്നഹൃദയത്തിലായിരം
കുളിരുനീരുറവകൾ വിരിഞ്ഞപോലെ
സ്നേഹമിറ്റുന്നൊരുസാമിപ്യമായ് മമ
ജീവനിൽ നീ നിറവായിടുംബോൾ
എവിടെയോകണ്ടു മറന്നതാണീ മുഖമീ
മൊഴി ഞാനെന്നോകേട്ടിരിപ്പൂ
ജന്മാന്തരങ്ങളിലേപ്പൊഴോനാമൊന്നു
ചേർന്നൊരു പൂവനം തീർട്ത്തിരുന്നോ
അറിയാതെ അറിയുവാൻ കാണാതെ കാണുവാൻ
കേൾക്കാതെ കേൾക്കുവാൻ ശീലിച്ചുവോ
അറിവീലെനിക്കൊന്നുമാത്രമറിവൂ ഞാൻ
നീയെന്റെ സത്യപ്രണയമല്ലോ.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
അറിവ് മുറിവാകുന്നു.....
വളരെ നല്ല കവിത
thanks parootty...
നന്നായിരിക്കുന്നു, തുടരുക ആശംസകള്
Post a Comment