Sunday, February 15, 2009

പ്രണയം

ആർദ്ദ്രമാംകൗമാരമന്റെസ്വപ്നങ്ങളിൽ
പ്രണയത്തിൻ വർണ്ണം വിതച്ച കാലം
തങ്കനൂലിഴകളാൽനിൻ രൂപമെപ്പൊഴോ
ഹൃദയത്തിൽതുന്നിപ്പിടിപ്പിച്ചു ഞാൻ
കുഞ്ഞുമോഹങ്ങളാലരുമയായ്പണിതീർട്ത്ത
സങ്കൽപവനിയിലിരുന്നേകയായ്‌
നാമൊന്നുചേരുന്നനാളെത്തൺചിത്രങ്ങ
ളാശയോടേറെവരച്ചുതീർട്ത്തു
പറയാതെയറിയുമെന്നാശിഛുപോയ്‌
വൃഥാ മൗനങ്ങൾമൊഴികളായ്മാറുമെന്ന്
സത്യവുംസ്വപ്നവും വേർപിരിഞ്ഞപ്പൊഴോ
നീയെന്നകനവും മറഞ്ഞുപോയി
മൂകമാപ്രണയസ്സരണികളോ
കണ്ണുനീപ്പുഴകളായ്‌ മാറിയന്ന്
പാഴാംകിനവുകൾതന്മരുഭൂമിയിൽ
ഞാനലഞ്ഞാശ്വാസതീരത്തിനായ്‌
**************
ആരേയുംകാത്തുനിന്നീടാതെപായുന്ന
കാലപ്രവാഹം കടന്നുപോയി
വിഷാദക്കരിംബടം പുതഛുമയങ്ങിയെൻ
മനസ്സിന്റെവാതിൽ തുറന്നുമെല്ലെ
നിനയാതെപടികടന്നെത്തിനീയന്നെന്റെ
സിന്ദൂരരേഖതൻ പുണ്യമായി....
അകിലായിപ്പുകയുന്നഹൃദയത്തിലായിരം
കുളിരുനീരുറവകൾ വിരിഞ്ഞപോലെ
സ്നേഹമിറ്റുന്നൊരുസാമിപ്യമായ്‌ മമ
ജീവനിൽ നീ നിറവായിടുംബോൾ
എവിടെയോകണ്ടു മറന്നതാണീ മുഖമീ
മൊഴി ഞാനെന്നോകേട്ടിരിപ്പൂ
ജന്മാന്തരങ്ങളിലേപ്പൊഴോനാമൊന്നു
ചേർന്നൊരു പൂവനം തീർട്ത്തിരുന്നോ
അറിയാതെ അറിയുവാൻ കാണാതെ കാണുവാൻ
കേൾക്കാതെ കേൾക്കുവാൻ ശീലിച്ചുവോ
അറിവീലെനിക്കൊന്നുമാത്രമറിവൂ ഞാൻ
നീയെന്റെ സത്യപ്രണയമല്ലോ.....

4 comments:

Anonymous said...

അറിവ് മുറിവാകുന്നു.....

പാറുക്കുട്ടി said...

വളരെ നല്ല കവിത

സായന്തനം said...

thanks parootty...

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

നന്നായിരിക്കുന്നു, തുടരുക ആശംസകള്‍